Werk in eigen streek

Terwijl Verhofstadt en Somers blijven uitbazuinen dat het allemaal zo goed gaat en bij de vleet luchtkastelen blijven bouwen, verliezen momenteel elke dag talloze Vlamingen hun job! Paarsgroen blijft de mensen blaaskens wijsmaken. De Vlaamse welvaart brokkelt stilaan af. Nergens ter wereld wordt arbeid zo zwaar belast. Anderzijds bengelen we binnen Europa aan de staart inzake onderzoek en ontwikkeling. Het drama is dat de Vlamingen de kans niet krijgen om zelf hun toekomst in handen te nemen, om hun eigen problemen te kunnen aanpakken met eigen oplossingen.

Wij kunnen echter niet langer werkloos toezien op de teloorgang van de Vlaamse welvaart. Wij kunnen niet langer toekijken op drama’s als bij Ford Genk in Limburg maar ook bij ons eigen Brugse Bombardier. In West-Vlaanderen gingen in de periode tussen juni 2001 en juni 2003 evenveel jobs verloren als in Limburg. Doordat het economisch weefsel in onze provincie echter anders in elkaar zit – veel kleine en middelgrote ondernemingen – , is daar veel minder aandacht voor. Ook de toekomstperspectieven en de evolutie van de werkgelegenheid zien de ondernemers eerder somber in. Ook het aantal faillissementen in de eerste 3 kwartalen van 2003 steeg spectaculair met liefst meer dan 20% t.o.v. 2002. Tenslotte daalde dan ook nog het aantal nieuw opgestarte bedrijven.

Daarom wil de N-VA nu ingrijpen!
Daarom pleit de N-VA voor het behoud van arbeidsplaatsen in eigen streek!

En de N-VA heeft een grootscheepse campagne ingezet. Vorige week zaterdag gaven wij in Brugge het startschot met een open debat over “werk in eigen streek”. Uit de interessante discussies die daar gevoerd werden, hebben wij een aantal zeer belangrijke punten weerhouden. Wij hebben met deze bekommernissen rekening gehouden bij het opstellen van de maatregelen die wij willen nemen voor het stimuleren van de economie in Vlaanderen en in onze eigen regio Brugge.

Concreet stellen wij de volgende oplossingen voor:

1/ een eigen, Vlaams tewerkstellingsbeleid

- Vlamingen betalen jaarlijks 7,5 miljard euro aan Wallonië (1200 euro per Vlaming per jaar!), geld waar niet de gewone Waal maar wel de Waalse staat beter van wordt

- met dit geld kunnen de Vlamingen wel degelijk de belasting op arbeid verlagen

2/ een goed bestuur waarbij er gezorgd wordt voor

- rechtszekerheid

- een vereenvoudigde administratie

- een ondernemersvriendelijk klimaat

- ruimte om te ondernemen

- einde aan de versnippering van bevoegdheden: tewerkstelling, gezondheidszorg, fiscaliteit, mobiliteit, … moeten een Vlaamse bevoegdheid worden zodat Vlaanderen de hefbomen in handen heeft om een eigen economisch en sociaal beleid te voeren

3/ een ingrijpende lastenverlaging op de normale lonen én op ploegwerk

- wij pleiten ervoor om de kinderbijslag en de gezondheidszorg ui te loonkost te halen want deze zaken hebben niets met arbeid te maken

- zo worden alle jobs meteen goedkoper zonder dat de nettolonen dalen

4/ zorgen voor een billijk en aangepast sociaal en fiscaal statuut voor de zelfstandigen

5/ méér investeren in onderzoek, ontwikkeling en onderwijs

- behoud van kennis en competentie inzake engineering

- méér middelen voor hoger onderwijs en universiteiten

- toponderzoekers in ons land houden

- inwijking van hooggekwalificeerde buitenlanders om de kennis economie in Vlaanderen te stimuleren

- creativiteit van de studenten verhogen door o.a. hen vroeger te laten proeven van het bedrijfsleven (meerwaarde voor het onderwijs maar ook voor de bedrijven)

6/ een sociaal Europa waarbij de lidstaten van de Europese Unie elkaar niet langer de kaas van het brood blijven halen met investeringssubsidies en allerhande lastenverlagingen

Voor de regio Brugge:

· méér aandacht voor het behoud van productiearbeidsplaatsen

· behoud van kennis en competentie op engineeringvlak

· afschaffen van de gemeentelijke en provinciale bedrijfstaksen

- 1 algemene bedrijfsbelasting i.p.v. een belasting op alle niveaus afzonderlijk

- invoer van een lastenkadaster

· voldoende bedrijfsruimte voorzien

· samenbundeling van ideeën over de partijgrenzen heen

- project “werkkracht 10” is een goed initiatief: burgemeesters, werkgevers, beroepsorganisaties, scholen, cultuurcentra zijn hier reeds vertegenwoordigd

- de N-VA biedt haar diensten aan om ook hier een steentje bij te dragen tot het voeren van een toekomstgericht beleid waarbij drastische ingrepen noodzakelijk en dringend zijn

- “werkkracht 10” mag geen nieuwe praatbarak worden

· aandacht voor de uitbouw van de haven van Zeebrugge met de noodzakelijke ontsluiting van dit gebied

· eigen West-Vlaamse universiteit in samenwerking met Kortrijk en/of Oostende

Deze aandachtspunten worden hierna ruimschoots besproken in een beknopt document waarin de visie van de N-VA duidelijk wordt gemaakt inzake economie en tewerkstelling.

Ondernemen

Ondernemerschap en volgehouden groei van onze ondernemingen zijn dé bouwstenen voor welvaart én welzijn van onze samenleving. Ondernemingen zorgen voor werkgelegenheid en wie het over tewerkstelling heeft, denkt uiteraard ook aan welvaart én welzijn. Deze rode draad mag niet doorbroken worden. Welvaart en welzijn mogen niet in het gedrang komen. De werkgelegenheid mag niet in elkaar zakken. Daarom moeten er steeds nieuwe bedrijven bijkomen, liefst met innoverende én echt nieuwe producten en diensten. Daarom moet onze samenleving mensen stimuleren om ondernemer te worden. Daarom ook moet onze samenleving ervoor zorgen dat ondernemers bezig kunnen blijven. Onze samenleving moet met andere woorden voor een ondernemersvriendelijk klimaat zorgen. 
Let wel, men “maakt” geen ondernemers, men kan mensen enkel ertoe aanzetten om de stap naar het ondernemerschap te zetten.

Federaal politiek beleid

“200.000 nieuwe jobs in ruil voor 800 miljoen euro lastenverlaging”, dat is kort samengevat de opzet van de groots opgevatte werkgelegenheidconferentie die in 2003 werd gehouden. De paarse regering creëerde hiermee hoge verwachtingen maar over de manier waarop het een en ander moet gebeuren, bestaat heel wat twijfel en verdeeldheid. Het meerjarenprogramma van premier Verhofstadt is echter ronduit ontgoochelend. Barre economische tijden, de komende regionale én sociale verkiezingen, spanningen tussen de paarse coalitiepartners, … allemaal zaken waar de geboren positivo Verhofstadt geen rekening mee houdt. Het oogt allemaal heel krachtig doch het getuigt van weinig dynamiek. De agenda van het banenoverleg is er één met twee snelheden waarbij de meest grootste knelpunten (zoals eindeloopbaanproblematiek, de werkloosheidsvallen, het statuut van arbeiders en bedienden, …) op de lange baan geschoven worden. Bovendien wil Verhofstadt, volledig in tegenspraak met het VLD-programma, Vlaamse bevoegdheden, zoals arbeidsorganisatie, afnemen in plaats van bijgeven. Ook het sociaal overleg dient terug gestimuleerd te worden om de economische dynamiek te stimuleren.

Ook zijn er sterke menigsverschillen tussen de coalitiepartners: blauw wil vooral lastenverlaging voor de bedrijven en de hoge inkomens terwijl rood vooral aandacht wil voor de opleiding en begeleiding van werklozen. Deze en nog vele andere opstakels op federaal niveau maken het erg moeilijk om een serieus beleid te voeren. De ambitieuze doelstelling (200.000 jobs) zal moeilijk te halen zijn met de weinig ambitieuze 800 miljoen euro (= 4000 euro per persoon of per job)! We leven namelijk in een land met een torenhoge belastingdruk, een zeer beperkt concurrentie-vermogen, een enorme regelneverij, 1001 banenplannen en nepstatuten, amper jonge starters, een wegtrekkende industrie en een pak faillissementen.

Daarnaast hekelt de N-VA ook de gebrekkige aandacht voor de KMO’s en zelfstandigen. Verhofstadt wil enkel uitpakken met prestigeprojecten van buitenlandse multinationals als IKEA die onze eigen KMO’s van de kaart dreigen te vegen. Deze bedrijven gebruiken ons land enkel als afzetmarkt, de producten worden in het buitenland geproduceerd en de winst wordt naar het buitenland geëxporteerd. Onze KMO’s produceren daarentegen hoofdzakelijk in eigen land én investeren de winst in eigen land.

We zien uiteraard sterke verschillen in Wallonië en Vlaanderen. Terwijl door de federale minister Flahaut, met de goedkeuring van zijn college Vandelanotte, beslist om “oudbollige tanks” een opsmukbeurt te geven om Waalse arbeiders aan de slag te houden, worden bij DHL in Zaventem duizenden Vlaamse banen te grabbel gegooid. Ook de aanpak van werklozen stemt tot nadenken: in Vlaanderen wordt een ware heksenjacht georganiseerd om mensen aan te klagen en hun uitkering in vraag te stellen. In Wallonië zijn schoringen echter uiterst zeldzaam en worden frauduleuze gevallen meer dan eens door de vingers gezien.

Vlaams politiek beleid

Op het gebied van ondernemen zit ook het Vlaams politiek beleid duidelijk op het verkeerde spoor. Het is in Vlaanderen niet vanzelfsprekend om ondernemer te durven zijn. Er is in Vlaanderen trouwens dringend nood nieuwe mensen met ondernemerszin. Landen als Brazilië en Australië hebben 1 ondernemer per 10 werknemers, terwijl in Vlaanderen er slechts 1 ondernemer per 125 werknemers is! Vroeger kwamen er regelmatig bedrijven bij en was er dus nieuwe werk-gelegenheid. Met andere woorden was er een maatschappelijk positieve balans. Nu verdwijnen er meer ondernemingen – en dus jobs – dan er bijkomen. Van een status quo - laat staan een groei - is er echt geen sprake meer. Erger zelfs, we zien een negatieve evolutie. Vlaamse ondernemers laten tegenwoordig ook te gemakkelijk hun onderneming in handen van grote groepen. Als we nu niet ingrijpen dan heeft Vlaanderen straks ondernemingen meer want vele bedrijven zullen in handen zijn van buitenlandse holdings. Ook moet meer aandacht besteed worden aan het innoverend karakter van nieuwe bedrijven.

De Vlaamse regering moet een evenwicht creëren tussen de individuele ondernemer die graag aan de slag wil en de samenleving waarbinnen hij of zij ondernemer wil zijn. Dit evenwicht is echter op vandaag totaal zoek: stapels reglementen, verplichtingen en steeds meer wetten maken dit onmogelijk. Een zeer sterke fiscale druk en een ingewikkelde sociale wetgeving zorgen ervoor dat durven ondernemen in Vlaanderen niet meer vanzelfsprekend is. De te hoge loonlasten moeten drastisch en voldoende teruggeschroefd worden zodat bedrijven een sterkere concurrentiepositie zouden hebben en de delokalisatie van Vlaamse bedrijven naar het buitenland kan gestopt worden.

De Vlaamse overheid schiet in haar taak duidelijk tekort. Zij dient een goed kader uit te tekenen waarin creatief ondernemen mogelijk is, dient ervoor te zorgen dat een ondernemer aan de slag kan en kans maakt op overleven. Terwijl de Vlaamse werkloosheid op een hoogtepunt is, doet de Vlaamse regering alsof er in Vlaanderen jobs teveel zijn. Hoewel er nu niet de minste duidelijkheid is omtrent de exacte uitbreidingplannen van een bedrijf als DHL in Zaventem, voelt o.a. minister-president Somers zich niet gehinderd om met de natte vinger te oordelen over de toekomst van Zaventem. Het kan niet dat de Vlaamse overheid onbezonnen de job van duizenden Vlaamse werknemers te grabbel gooit.

West-Vlaamse regio

Op basis van cijfersgegevens van de Kamer voor Handel & Nijverheid stelt de N-VA (Nieuw-Vlaamse Alliantie) vast dat het aantal werkzoekenden op 2 jaar tijd met meer dan 6500 mensen is toegenomen. Ook is het aantal faillissementen in onze provincie dramatisch toegenomen en werden minder nieuwe ondernemingen opgericht. Eigen aan de economie in West-Vlaanderen is dat er procentueel bekeken een overvloed is aan kleine en middelgrote ondernemingen. Daarom is het wegvallen van een aantal werkplaatsen bij een KMO misschien wel minder spectaculair en media-interessant, doch niet minder alarmerend! Ook de toestand in verschillende grote ondernemingen - denken we hierbij aan o.a. Barco, Tyco en andere Bombardiers - is allerminst rooskleurig te noemen.

Het is ook klagenswaardig dat, naast de torenhoge belastingen van de federale regering, ook de Provincie West-Vlaanderen, nu ook eenzelfde maatregel zal doorvoeren. De verhoging met 75% van de taks op ondernemingen met een oppervlakte van meer dan 1000 m² brengt nogmaals een extra belasting mee voor grote ondernemingen, zoals Bombardier en de bedrijven in de haven! En dit in deze al zeer moeilijk economische tijden. Vooral voor Zeebrugge kan deze klap zwaar aankomen. De positie van de havenbedrijven (met veel roro-activiteiten) zullen hun positie verzwakt zien t.a.v. de Antwerpse collega’s.

Brugs economisch beleid

De regio Brugge is zeker geen schoolvoorbeeld van een geslaagd economisch beleid. Terecht wordt er veel aandacht besteed aan de uitbouw van het toerisme. Jammer genoeg echter laat men de ondernemers grotendeels in de kou staan. De stad Brugge legde vorig jaar reeds extra taksen op aan ondernemingen. In de regio is er daarenboven dringend behoefte aan meer bedrijfsruimte. Wij denken hierbij aan de mogelijkheden om, in overeenstemming met de bepalingen rond ruimtelijke ordening, nieuwe bedrijfsterreinen te realiseren. De Spie (= Verloren Driehoek) tussen de spoorweg naar Zeebrugge en Blankenberge.

Ook het kazerneterrein in Lissewege kan mogelijk in aanmerking komen als bedrijventerrein. Daarnaast hopen we dat er ernstig werk wordt gemaakt van het gebied Chartreuzen (centrum voor hoogwaardige en innovatieve diensten) alsook de veelbesproken Ten Briele-regio.

Lastenkadaster

Wij zijn ervan overtuigd dat, naast de sociale lasten, andere en veelsoortige lasten wegen op het bedrijfsleven en een vlotte omgang met de overheid belemmeren.

Daarom pleit de N-VA voor de opmaak van een lastenkadaster waardoor elke vorm van bedrijfsbelasting van welk niveau hij ook komt in kaart wordt gebracht.

Daardoor kan de structuur van de lasten duidelijker gemaakt worden alsook de wijze waarop die wegen op de verschillende sectoren. In functie van de schaalgrootte kan het gewicht ervan weergegeven worden.

Onderwijs

Op heel wat punten is er dringend een ingrijpende aanpassing nodig. Het onderwijs moet de jongeren de weg naar het ondernemerschap tonen, hun interesse voor het ondernemen opwekken en ondersteunen. Het onderwijs moet de jongeren een positief beeld bijbrengen van “de ondernemer”. Dat veronderstelt een uitbreiding van de stagemogelijkheden in het bedrijfsleven en het creëren van nieuwe praktische opleidingen vanuit het onderwijs naar het bedrijfsleven toe. Kortom, de jongeren beter voorbereiden voor het bedrijfsleven. Ook moet ruime aandacht besteed worden aan de inschakeling van 50-plussers in het onderwijs. Hun ervaring is van onschatbare waarde om de jongeren praktisch op te leiden.

Bevoegdheden

De versnippering van bevoegdheden betreffende het ondernemen heeft als gevolg dat federale wetten, Vlaamse decreten en andere reglementen niet altijd gelijklopend zijn, soms zelfs tegenstrijdig zijn met mekaar. Vlaanderen moet daarom zo snel mogelijk bevoegd zijn om een eigen Vlaams ondernemersbeleid uit te tekenen.

Het gebruik van tijdskrediet zou op een veel soepeler manier moeten kunnen. De reglementering moet eenvoudiger kunnen, de papieroverlast minder én de sociale lasten drastisch lager. Een goede denkpiste is ook het verlenen van overheidssteun bij het samenbrengen van voldoende kapitaal om een bedrijf te starten, te laten groeien of over te nemen. Deze steun moet er vooral op fiscaal vlak komen.

Dit is momenteel echter niet mogelijk daar het federale materie is. Enkel op deze manier kan men werk maken van een Vlaamse verankering van de bedrijven die onze regio ten goede komt.

Tevens is het noodzakelijk dat Vlaanderen zelf kan instaan voor het promoten van de Vlaamse bedrijven in het buitenland. Wij pleiten voor een afschaffing van het Agentschap voor Buitenlandse Handel. De N-VA wil dat handelsmissies kunnen georganiseerd worden door de gewesten. Daarnaast steunt de N-VA de fusie tussen de dienst Export Vlaanderen en de Dienst Investeren Vlaanderen (DIV).

Vlaanderen moet bevoegd worden voor de eigen fiscaliteit, de eigen sociale zekerheid en de eigen economie. Zo beslissen wij zelf op een doordachte en economisch verantwoorde manier over de miljardentransfers naar Wallonië en komen er meer centen vrij voor een eigen Vlaams beleid.