Gemeenteraad van 29 januari 2024: Pol Van Den Driessche

Interpellaties

1/ Interpellatie lokettenzaal station Brugge

 Vorig jaar en ook enkele jaren eerder al kwam onze kunstzinnige collega Martine Bruggeman in deze gemeenteraad tussenbeide om aandacht te vragen voor de muurschilderijen in de lokettenzaal van het Brugse station. Telkens wees zij op het historische en artistieke belang van het massale kunstwerk uit “Mijn Landekyn ter Eere” van René De Pauw uit 1939. 

Zij vroeg het stadsbestuur attent te zijn en aan te dringen bij de NMBS om de beschadiging en verloedering van deze schilderijen tegen te gaan.

Zowel dit werk als de lokettenzaal en de voorgevel van het station van Brugge zijn intussen beschermd. In 2001 ondergingen de schilderijen al eens een conservatiebehandeling. Maar sinds die tijd laat de NMBS de zaken op zijn beloop. Ook nadat er waterinsijpeling werd vastgesteld. Het was ook daarover dat Martine vorig jaar nog eens interpelleerde.

Enkele weken geleden besloot de spoorwegoverheid pardoes om de hele lokettenzaal te sluiten. Voor tickets en informatie kan je als binnen- of buitenlandse reizigers enkel nog terecht in automaten in de gang naar de sporen of in de ongezellige ruimte voorbij spoor 10. Zeg maar aan de achterkant van het station, vriendelijk verwoord als de ‘kant Sint-Michiels’. De operationele leiding van de spoorwegen nam deze beslissing op eigen houtje, zonder enige bevraging of informatieronde.

Veel mensen, zeker de Bruggelingen, vinden dit een jammerlijke, onverantwoorde en zelfs dwaze beslissing. De eens zo indrukwekkende en mooie stationshal met die specifieke loketten, omgeven door de unieke kunstwerken, is nu gesloten en met een lelijk hekken afgezet. Als dit nog een tijdje doorgaat, dan zal het verval van de zaal en van de kunstwerken snel en vernietigend doorgaan.

Dit is onaanvaardbaar, wij kunnen het alvast niet langer aanzien. Voor ons moet de inkomhal van ons station gewoon en wel meteen weer open. Als een van de belangrijkste toegangspoorten naar en als de fraaie vertrekplaats vanuit de schoonste Vlaamse stad. Bruggelingen en toeristen moeten weer die fantastische inkomhal kunnen bewonderen. Ze moeten er treintickets kunnen aanschaffen, vooral elektronisch maar hopelijk nog aan minstens 1 bemand loket. Want niet iedereen is technologisch zo onderlegd en aan een machine kan je sommige vragen niet stellen. Ook toeristen raken niet altijd wijs hoe zij een kaartje kunnen aanschaffen en zitten vaak met nog meer vragen.

De stationshal moet bovenal weer de plaats zijn waar mensen, ook zittend, kunnen wachten op hun vertrekkende of aankomende trein. Een plaats ook waar er vlakbij ook propere toiletten zijn, want nu moet men helemaal naar die achterkant voor een sanitaire stop en dat is voor sommige oudere en zieke mensen absoluut geen evidentie. Bovendien sluiten de toiletten aan de kant Sint-Michiels al om 19u en de horecazaken in het station hebben geen sanitaire voorzieningen. Dit vormt echt een probleem voor avondreizigers en voor vroege ochtendreizigers, onder wie ook gebruikers van de Flixbussen die evenmin nergens terechtkunnen.

Terug naar de inkomhal. Daar zouden ook enkele loketten tot toeristisch informatiebureau kunnen worden omgetoverd, want vandaag zit dat infopunt opgesloten in een inspiratieloos, kil kantoortje. Ook de politie kan er een open loket krijgen, veel toegankelijker dan het bureautje achter een altijd gesloten, bijna onvindbare deur. Op de vloer van de inkomhal zou men bvb een grote kaart van Brugge kunnen aanbrengen, waarop bezoekers hun wandelroute kunnen uitstippelen. Jonge en andere straatmusici zouden hier nu en dan de kans moeten krijgen om hun talenten te laten horen. 

In de zaal achter de loketten kunnen mensen hun dure fietsen stallen, zoals dat vroeger gebeurde. Men kan daar eveneens een rustige plek voorzien voor ouders die hun baby’s willen verversen en voeding geven. 

Als deze inkomzaal opnieuw gaat leven, dan vindt dat typische stationsbuffet - waar zo veel herinneringen aan vasthangen – vast wel een nieuwe uitbater. Kortom, mits wat creativiteit zijn er talloze invullingen voor deze indrukwekkende ruimte te vinden.

Vlaams parlementslid Maaike De Vreese vroeg minister van Onroerend Erfgoed Matthias Diependaele om de NMBS fors op de vingers te tikken wegens schuldige nalatigheid bij het onderhoud van hun beschermde eigendom. Eerder al ondernam het Agentschap Onroerend Erfgoed al stappen. In juli vorig jaar vond nog een plaatsbezoek plaats, maar de NMBS wou toen geen verder overleg over de bestemming van het gebouw. In november vorig jaar wees de Vlaamse overheid de NMBS andermaal op de restauratienood. Pas nu lijken ze in gang te schieten.

Wij, gemeenteraadsleden, hebben geen directe beslissingsmacht in dit dossier. Maar omdat het ons allen zo raakt, stel ik voor dat we vanavond – liefst eenparig – een motie goedkeuren die we dan meteen aan de NMBS kunnen bezorgen.

De tekst is kort en helder en niet polemisch:

"De gemeenteraad van Brugge dringt er bij de NMBS hard op aan de beschermde stationshal van Brugge snel te heropenen, alle nodige herstellingswerken in deze historische zaal en in de gang uit te voeren en de muurschilderijen te restaureren en te bewaren.

De gemeenteraad van Brugge wil dat het stadsbestuur de toekomstige invulling van de inkomhal mee kan bepalen."

2/ Ziekenhuisfusie

Even voor het best fraaie nieuwe logo van het AZ Sint-Jan werd voorgesteld verklaarde schepen Pablo Anys, voorzitter van de bestuursraad van dat ziekenhuis, dat er op korte termijn géén fusie komt met het AZ Sint-Lucas. Het dossier wordt over de verkiezingen getild en zelfs over het traject daarna is er absoluut nog geen duidelijkheid. Laat staan dat er een politiek akkoord in het verschiet ligt. Integendeel, de tegenstellingen lijken nog scherper te zijn geworden, tenminste als we sommige uitspraken horen. Dit staat in schril contrast met wat de meeste Bruggelingen en ook het gezond verstand zeggen, met name dat onze twee belangrijkste ziekenhuizen het beste tot één ziekenhuis versmelten. Dat zou voor iedereen een goede zaak zijn, zeker voor de patiënten maar evenzeer voor het zorgpersoneel. Voor de publieke financiën zou dit evenzeer interessant kunnen zijn. Zo’n fusie zou vooral ook de positie van het AZ Sint-Jan als hét referentieziekenhuis van West-Vlaanderen veilig stellen. Want nu zijn er andere ziekenhuisfusies op til die ons openbaar ziekenhuis in de verdrukking dreigen te spelen. De voorbije maanden en jaren hielden wij hier herhaaldelijk een pleidooi om werk te maken van de fusie tussen Sint-Jan en Sint-Lucas. Wij waren echt niet de enigen binnen deze raad. We stelden zelfs voor om een onafhankelijk bemiddelaar aan te stellen, die een oplossing zou kunnen vinden voor enkele knelpunten, zoals de interne krachtverhoudingen en de zitjes in de bestuursraad. Problemen waar, mits wat creativiteit en met de ervaringen die professionals hebben in soortgelijke situaties, perfect oplossingen voor te vinden zijn. Maar neen, het wil maar niet lukken. Of anders gesteld: sommigen willen het kennelijk niet doen lukken. Dat is jammer, ergerlijk en dient het algemeen belang geenszins.Als je dan ziet wat er vorige week in Gent is gebeurd, dan zijn we nog meer teleurgesteld. In Gent immers beslisten de ziekenhuizen Jan Palfijn en Sint-Lucas om tegen 2027 te fuseren tot een grootstedelijk ziekenhuis met meer dan 1.300 erkende bedden. De intentieverklaring daartoe is donderdag ondertekend. Noteer dat het Palfijn-ziekenhuis is een openbaar hospitaal is, terwijl Sint-Lucas christelijk verankerd is. Dat is dus vergelijkbaar met de Brugse situatie.

En weet u, waarde collega’s, wie de trekker is van die Gentse fusieoperatie? De socialistische OCMW-voorzitter Rudy Coddens! Het is godgeklaagd – het woord God is hier misschien wel op zijn plaats – dat dit in Brugge alsnog niet kan. Daarom wil ik duidelijke antwoorden op de volgende vragen:-         Wat zijn de ware redenen voor het feit dat de noodzakelijke fusie van onze beide grote ziekenhuizen - AZ Sint-Jan en AZ Sint-Lucas - geblokkeerd blijft zitten?

-         Wat verhindert een samensmelting en wie is daarvoor verantwoordelijk?

-         Klopt het dat vooral partijpolitieke en ideologisch-filosofische tegenstellingen een vergelijk in de weg staan?

-         Welk belang hebben zorgbehoevende Bruggelingen erbij dat zelfs het zoeken naar een oplossing voor deze urgente kwestie nu al tot na verkiezingen van oktober wordt verschoven?

-         Waarom werd/wordt geen neutraal bemiddelaar aangesteld om de tegenstellingen te ontmijnen en een doorbraak te helpen vinden?

-         En tot slot: wat is het standpunt hierover van het College van Burgemeester en Schepenen- waarvan kan worden verwacht dat het ‘één en ondeelbaar’ handelt - steeds met het algemeen belang van de Bruggelingen voor ogen?