Gemeenteraad van 25 september 2023 - Tussenkomsten van Ilse Coopman

1/ Interpellatie Eenzaamheid in Brugge.

Eén op drie mensen in ons land voelt zich eenzaam. Eén op twaalf mensen is zo eenzaam dat dit leidt tot ernstige gezondheidsproblemen. Aangrijpende cijfers. Die ons tot nadenken én tot actie moeten inspireren.

Onze stad zette al stappen, zeker toen in het jaar 2017 liefst vier overlijdens een hele tijd lang onopgemerkt bleven. Niemand had het gezien, niemand had hen gemist, het ging om mensen die totaal geïsoleerd leefden. Zelfs in onze dichtbevolkte stad. Toen werd het 'Vierkant tegen eenzaamheid' in het leven geroepen, met mooie initiatieven zoals de babbelbuddy’s en belrondes. Ik verneem vanavond graag de stand van zaken van deze nobele acties.

Maar nu de herfst begonnen is, de dagen korter en donkerder worden en de zomerse activiteiten stilaan uitdoven, kunnen we, moeten we, een tandje bijsteken. 

Wij durven ook bijkomende voorstellen doen. Waarbij we een appel doen aan de vele Brugse verenigingen om de kwaal van de eenzaamheid te helpen bestrijden.

Ik denk aan jeugdbewegingen die senioren een bezoekje brengen of een gezellige, aangepaste namiddag organiseren in een wooncentrum of buurt waar veel bejaarden wonen. Jeugdtrainers en sporters die eenzamen kunnen leren facetimen en whatsappen. Onze vele muziekkorpsen, die volgens hun overeenkomst met de stad nu al optredens verzorgen op pleinen en tijdens allerlei feestelijkheden, zouden we kunnen aansporen ook eens naar senioren te trekken. Muziek heelt alle zorgen, toch? En de wandelclubs kunnen met  bejaarden op stap te gaan. Enkelen doen dat overigens al. Chapeau!  Zo is er het voorbeeld van Cercle en Club Brugge: spelers worden verplicht zich effectief in te zetten voor maatschappelijke doelen. Zo gingen groenzwarte profs jarenlang trainen en voetballen met mensen die in "De Sleutel" waren opgenomen.

Het stadsbestuur kan natuurlijk gewoon schriftelijk vragen aan onze verenigingen om dit op te nemen in hun jaarprogramma, Maar wij stellen voor dit engagement voortaan ook effectief op te nemen in de overeenkomst tussen de stedelijke overheid en de respectieve organisaties.  Immers, van sport- , jeugd en cultuurverenigingen tot musici die voor een prikje les volgen in het conservatorium: allen ontvangen van  de stad subsidie, geld van de Brugse gemeenschap. Het lijkt ons niet onredelijk hen te vragen om, als een soort wederdienst aan die Brugse gemeenschap, actief te helpen in de strijd tegen eenzaamheid?

De woorden van wijlen president John Kennedy zijn voor ons nog steeds actueel en kunnen we hierop toepassen: "Vraag niet enkel wat de stad Brugge voor jouw vereniging kan doen, vraag ook wat jij voor de eenzamen in je stad kunt doen.” 

Is het stadsbestuur bereid een dergelijk engagement op te nemen in de afspraken met gesubsidieerde verenigingen?

2/ Tussenkomsten in de gemeenteraad

a/ RMW 11: Housing First

Het spreekt voor zich dat N-VA voorstander is van elk initiatief dat de woningnood helpt lenigen van kwetsbare jongvolwassenen die  permanent dakloos zijn, kampen met lichamelijke en geestelijke gezondheidsproblemen of verslavingsproblematiek.

Dit voorstel speelt in op een goedbedoeld federaal plan. Niettemin zitten wij met twee vragen en bemerkingen.

Ten eerste lees ik dat we dus ook in Brugge met dit systeem een woning zullen aanbieden voor ‘onbepaalde duur’. Klopt dit? Worden de ‘huurcontracten’ ook met die bepaling opgesteld? Het lijkt ons wijzer, gezien de beperkte middelen die voorhanden zijn, om deze woningen te gebruiken voor wie ze het meeste nodig heeft. Contracten van bepaalde duur zijn meer aangewezen. Omdat er dan, na verloop van voldoende tijd, kan worden bekeken of de persoon dit systeem nog nodig heeft. Misschien kan hij na enige tijd toch op de reguliere of klassieke sociale huurmarkt terecht? Zo komt de woning op dat moment terug vrij voor wie die hulp op dat moment het hardste nodig heeft. Zo'n contract van bepaalde duur zal ook als een prikkel zijn om uit het dal te klimmen waar iemand is ingesukkeld.

Daarmee trekken we ook de Vlaamse beleidslijn door. Daar worden contracten van sociale huisvesting nu ook beperkt in de tijd. Precies om na die periode te kijken of de betrokken huurders niet nodeloos een sociale woning innemen. 

Ten tweede lees ik: “Er dient een duidelijke scheiding te zijn tussen de begeleiding en de huisvesting, wat een basisprincipe is voor Housing First.”

Hoewel duidelijk lijkt dat we, met dit federale reglement, de hulpzoekenden niet kunnen verplichten om zich professioneel te laten bijstaan, dringen wij er bij het stadsbestuur toch op aan de betrokkenen daartoe met klem aan te zetten. Als die jongeren omwille van een gezondheidsproblematiek, verslavingsproblematiek of dakloosheid in dergelijke penibele situatie terechtkomen, is de sleutel om hieruit te kunnen geraken - naast een stabiele thuisomgeving die met housing first wordt geboden - ook effectieve hulpverlening om deze problemen aan te pakken. Zo wordt dit project mogelijk, hopelijk een springplank richting een beter leven. Verschillende instanties leveren prachtig werk en maatschappelijk assistenten begeleiden de meest kwetsbaren in onze samenleving voortreffelijk. Laten we de mensen écht vooruithelpen.

b/ RMW punt 6: Personeel & Organisatie - formatiewijziging seniorenzorg - goedkeuring.

In Vlaanderen, zeker in West-Vlaanderen, heerst er grote arbeidskrapte. In elke sector zoekt

men naar mensen om jobs in te vullen. Zo ook onze stad, Mintus en alles wat daarmee verbonden is. Tussen haakjes: op zich is dat een uitstekende zaak, veel beter dan een tekort aan jobs. Onze fractie looft de inspanningen die Mintus onderneemt om zich als aantrekkelijke werkgever in de markt te zetten en de creativiteit die Mintus aan de dag legt om meer mensen in de organisatie aan de slag te krijgen. Denken we maar aan werkplekleren, waarbij men al werkt en tegelijk opgeleid wordt op de werkvloer. Daarnaast horen we de ook positieve geluiden over de inzet van Indiase verpleegkundigen, hoe zij voor meer handen aan de bedden zorgen, daarbij grote inspanningen leveren om Nederlands te leren en zelfs wat Brugs. Vandaar onze bijkomende vraag of er ook op andere, creatieve manier wordt gekeken naar extra mogelijkheden voor tewerkstelling in onze zorgsector. Ik denk daarbij aan flexijobs. Zowel in de woonzorgcentra, de ziekenhuizen, maar ook in andere organisaties zoals Ruddersstove komt men vele handen tekort. Dit zorgt voor grote werkdruk voor de huidige personeelsleden die soms te veel van hun arbeidstijd moeten besteden aan taken die niet meteen hun sterkste troeven benutten.

Sinds 1 januari 2023 is het mogelijk om als lokaal bestuur in de zorgsector het systeem van flexijobs te gebruiken. Weliswaar moet dit beperkt blijven tot ondersteunende jobs waarvoor géén specifiek zorgdiploma vereist is. Zijn er in Brugge al vrouwen en mannen via dit systeem tewerkgesteld? Zo nee, onderzoekt u of dit kan ingevoerd worden of is de stad bereid dit op korte termijn te onderzoeken en toe te passen.

c/ GR 13: impulssubsidie Brugge Sport 2024 in het kader van Olympische/Paralympische Spelen 2024

Ook wij hebben een warm hart voor onze lokale sportclubs, voor innovatieve sportieve projecten en voor de Olympische en Paralympische spelen. Zeker als daar ook Bruggelingen meekampen.

Waar wij iets minder warm voor lopen, is het rondstrooien van kleine zogenaamde impulssubsidies, zomaar, zonder echt doel of meerwaarde. De meeste sportverenigingen kwamen, dankzij Vlaamse en Brugse steun, aardig door de coronacrisis en boeren nu zoals

voorheen.

Waar wij wél voluit willen voor gaan, is voor extra ondersteuning voor sporters met een beperking. De zogenaamde G-Sport. We duimen er heel hard voor dat straks opnieuw stadsgenoten zullen deelnemen aan de Paralympische spelen. Toch merken we jammer genoeg in het voorliggende reglement geen beoordelingscriterium voor initiatieven die specifiek gericht zijn op G-sporters of projecten die inzetten op inclusie. Volgens ons een gemiste kans, een gemiste doelkans. 
Wij stellen daarom voor om het voorziene bedrag van 25.000 euro helemaal aan de G-Sport en de G-sporters in onze stad te besteden. Zij zullen dat gericht kunnen besteden, met zicht op Parijs maar op nog veel ruimer en langer dan die ene week.